This blog is about...
Environmental issues, philosophy, spiritual awakening...sounds high and mighty, too far to reach and has nothing related? WELL! This is the place where I would want you to feel that all these subjects are close and approachable! Even art is something you do acquire, it's all in us, everyone, and I'd like to prove that to you.
สิ่งแวดล้อม ปรัชญา การตื่นรู้ของจิตวิญญาณ ฟังดูสูงส่ง ไกลเกินเอื้อม และไม่เกี่ยวข้องอะไรกันใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น นี่คือที่ๆเราอยากให้คุณรู้สึกว่าหัวข้อเหล่านี้นั้นเป็นเรื่องธรรมดาใกล้ตัวและเข้าถึงได้ กระทั่งศิลปะเองก็เป็นสิ่งที่คุณมีอยู่ในตัว อยู่ในตัวเราทุกคน เพราะฉะนั้น ลองมาดูสิ!
รู้ว่าอารมณ์นี้คงอยู่ไม่นาน แต่ในเมื่อเรารู้จักมันแล้ว เราจจึงกลับมาเจอมันอีกครั้งได้ง่ายขึ้น
Posts
ผมวนเวียนกับคำถามเหล่านี้ ไม่รู้กี่รอบ
ReplyDeleteสุดท้ายเวลานั้นเราเป็นสุข หลังสภาวะสว่างวาบ
แต่ก็คล้ายตัวไม่จดจำ เหมือนต้องคอยบอกตัวเองซ้ำๆ ในผล ในหนทาง
อย่างน้อยก็คงไม่เปลี่ยวเกินไป ยามมีผู้รับฟังที่รู้สึกกับเรื่องราวภายใน
เช่นคล้ายคลึง
Love this poem!!!
ReplyDeleteI want to tell the world that this is my sister!!!
This is her work!!!
(I am flourished with ego, heh heh...)
โห~ แต่หว่อชอบความเป็นอัตตาของหว่ออยู่นะ ถ้ามันไม่ทำให้หว่อทุกข์อ่ะ
ReplyDeleteฮาๆๆๆ
ไม่รู้ดิ ตอนนี้รู้ว่าคิดเพราะอยากคิด ดังนั้นทุกข์เลยตามมา เพราะตัวเอง แต่เมื่อหยุดคิดไม่ได้ก็จงเครียดต่อไป เด๋วมันก็คลาย ไม่คลายเด๋วก็มีทางอื่น เหอๆๆ ความทุกข์เเป็นเส้นทางสู่การมองเห้นความสูขที่เราไม่เคยสนใจ
เห้อ นั้นแหละ ที่หว่อทุกข์ทุกวันนี้ไม่ใช่แค่ คนอื่นมันจะเห้นแก่ตัวแล้วนะ มันก็เพราะหว่อด้วยแหละ
ิblog สวยมาก เนื้อหาทำให้ต้องคิดอีกมาก เคยเป็นอย่างนี้อยู่บ่อย แต่เมื่อถามตัวเราเอง ฟังเสียงตัวเอง ก็คิดว่าถ้าไม่ทำคงเสียใจกว่า
ReplyDeleteไม่รวบรัดธรรมดา
ReplyDeleteผมชอบคำ "แว่นบิดเบือนแห่งความซึมเซา" ถ้าเป็นตัวเองไม่นานมานี้ก็ จะเป็น ซึมเศร้า
ReplyDeleteขอบคุณพี่ถิงที่เป็นห่วงและใ้ห้